Een vreetdag…
Een van de dingen die ik best vaak hoor van moeders, is dat hun kinderen soms zoveel willen snoepen. Dat herken ik wel van mijn kinderen, die hebben ook van die perioden gehad. En nog wel. 馃榿 (1x per maand bijvoorbeeld)
De zwartste bladzijde in dit geheel voor mij persoonlijk, was die keer dat ik er z贸 ongelooflijk klaar mee was, dat gezeur om snoep de hele dag door, dat ik een van mijn kinderen de opdracht gaf om dan maar de hele snoeppot leeg te eten. Wat mij betreft tot spugen toe. Ik was er z贸 klaar mee!聽 Snoeppot gepakt en gaan.
Kind overstuur. Nee mama, dat wil ik helemaal niet. Nee. En ik wil niet de hele dag dat je zeurt over snoep. Je krijgt best genoeg lekkers door de dagen heen en je blijft maar doorzeuren. Ik ben er klaar mee! Eten nu!
Natuurlijk kon ik het uiteindelijk niet over mijn hart verkrijgen om zoveel te laten snoepen dat het er daadwerkelijk weer zou gaan uitkomen. Maar toch. De vraag om lekkers bleef de kop opsteken. Hoe daar nu mee om te gaan?
Toen kwamen we op wonderwijs. Daar wilden kinderen ook graag snoepen op school. De begeleiders zagen hiervan de bui hangen en wisten niet zo goed hoe hiermee om te gaan. Uiteindelijk, na er een (of meerdere) schoolkring aan gewijd te hebben, was de afspraak als volgt. De kinderen wilden graag iedere eerste maandag van de maand iets lekkers meenemen. En dan zelf bepalen wat dat was. Dat mochten een paar dropjes zijn, maar ook een zak chips.
En wonderwel liep dat boven verwachting goed. Toen zijn wij daar thuis ook mee begonnen. Niet iedere 1e maandag, maar eens kijken wanneer er veel behoefte was om te snoepen. En zonder dat steeds te willen analyseren. Oh misschien heb je behoefte aan dit of dat, misschien is het beter om….
Nee gewoon gaan! Want ik denk dat de meeste mensen dat in meer of mindere mate wel herkennen. Heel erg zin hebben in iets zoets. Of misschien juist iets hartigs. Meer dan anders.
Op enig moment was daar de ‘vreet-dag’. En wat ik het meest fascinerende daaraan vond: ze aten helemaal niet zoveel!! Maar alleen al het feit dat de mogelijkheid er was om onbeperkt te snoepen 茅n ze dat zelf mochten bepalen was genoeg! H贸e makkelijk kon het zijn?!! 聽Het waren bijvoorbeeld “slechts” 2 stroopwafels en een chocolaatje. Of een kwart zakje smarties. Niets in grote getalen. Maar w茅l: de vrijheid om zelf te bepalen. Sindsdien heb ik het snoepen losgelaten en met mij deden de kinderen dat ook. Veel effici毛nter dan elke keer discussies en gesprekken. Tenminste….hier thuis. 馃檪
En zo hadden we hier een paar weken geleden ieder een eigen zak chips/nootjes/lekkers. En hoe leuk is dat op zo’n televisieavond. Eens niet delen, maar alles alleen voor jou. En hoe n贸g leuker: Delen doen ze t贸ch wel!! En ook: de hele zak gaat niet eens leeg op zo’n avond!
Dus de moraal van het verhaal: in ons hoofd is dit alles vaak veel groter dan het in de praktijk is! Vraag het eens aan je kind. Voer zijn of haar plan hierover eens uit. Het zal nog leuker worden waarschijnlijk dan je nu kun bedenken!